Tuesday, December 28, 2010

Ready To Fight

“Fau si Mario daw!” ang tawag sakin ng ate ko makalipas kong marinig na mag-ring ang telepono namin. Agad kong kinuha ang telepono mula sa kanya at kinausap ang kaibigan kong si Mario. Kamakailan lang eh nasa bahay namin si Mario at ipinakilala ko siya sa kaibigan kong si Ken. “O, napatawag ka?” ang agad kong sagot. “May titi ba jan?” ang wika niya. “Tangna mo – nangangati ka na naman.” ang natatawa kong sagot.

Silahis si Mario – mga dalawang taon ko na rin siyang kaibigan. May dalawa siyang anak na nagkokolehiyo na at asawang ubod ng selosa. Nakilala ko siya mula sa kaibigan kong Kolboy. Engineer si Mario at hindi Mario ang tunay niyang pangalan.

“Punta ako diyan! Inuman tayo!” ang aya niya sa akin na sa tono ng boses niya eh parang nakainom na siya. Pumayag ako, agad kong tinungo ang bahay ni Ken para isama ang kaibigan ko – yun kasi ang bilin ni Mario. Kanina pa pala siya naghihintay sa suki naming Videoke Bar at nakainom na nga ang gago. Umorder kaagad ako ng dalawang Redhorse at pulutan na rin. Magkatabi sila ni Ken samantalang nasa harapan naman nila ako. Pangiti-ngiti lang si Ken habang nagbibiruan kami. “Fau, wala akong brief – kakamadali ko hindi nako nagatubiling maghanap…” ang bulong sakin ni Ken. “Ano yun? Ready to Fight?” saka kami nagkatawanang dalawa. Habang umaandar ang oras – palakas ng palakas ang tama ko at parami nang parami ang boteng nasa ibabaw ng mesa. Kitang-kita ko kung paano himas-himasin ni Mario ang kargada ni Ken. Pinipigilan ko siya kasi baka nga naman me makakita. Pero sinabihan naman ako ni Ken na ayos lang daw yun – para naman daw akong bago nang bago.

Matapos kaming mag-inuman, dumiretso kami sa van ni Mario na nakapark lamang sa gilid. Ayaw ko mang sumama sa loob eh pinipilit nila ako. Nilang dalawa mismo. Wala silang pakialam – Wala silang kahihiyan. Tinted ang salamin kaya hubo’t-hubad si Ken. Habang pinagsasawaan naman ni Mario ang katawan niya eh pangiti-ngiti pa sila sakin pareho. Matapos ang ginagawa nila. Binigyan ni Mario ng pera si Ken – inaabutan niya rin ako pero hindi ko tinanggap. “Ang yabang mo naman… pero SALAMAT ULIT HA!” ang pasasalamat ni Mario sakin.

Ilan na nga bang kaibigan ko ang ipinakilala ko kay Mario. Lampas sampu na rin. Puro isang beses lang. Pwera na lamang si RB, kinse-anyos, na nagamit niya ng tatlong beses… kung saan eh nabigyan siya ng cellphone ni Mario at pangpainom niya nung nakaraang birthday niya.

Halos lahat ng mga KA-TROPA ko eh nagpapagamit sa Bakla. Lahat me karanasan na at tila sanay na sa ganitong gawain. Hindi ako magmamalinis o magkakaila, ilang beses na rin akong natikman ng bakla – iba-iba. Pero hininto ko na ang ganitong gawain. Hindi ako BUGAW. Pareho nilang GINUGUSTO ang mga nangyayari, pareho silang nakikinabang sa isa’t-isa. Pareho silang nakangiti pagkatapos ng LAHAT. Tagapamagitan lamang ako… tila Kupidong pumapana ng LIBOG ng isa’t-isa. Tinutulungan ko sila pare-pareho. Pero minsan nahihiya rin ako sa sarili ko. NORMAL ang lahat ng ito sa ginagalawan kong MUNDO.